Kış Serisi 1. Cilt 2. Bölüm Umutsuzluk

 Eskiden mi mi güzeldik eskiler mi güzeldi, demiş şair. Bugün uzun uzadıya düşündüm bu cümleyi. Şimdilerde boğuşup durduğum sayısız bunalımların hiçbiri yoktu eskiden. Nasıl geçtiğini bilmediğim güzel günlerim, nasıl bittiğini anlamadığım tatlı akşamlarım vardı. Yalnızlık iliklerime hiç işlememişti. Hiç böyle güvensiz olmamıştım kendime. Şimdi ne zaman aynaya baksam ürkek bir kız görüyorum. Gözlerindeki parıltı, tenindeki canlılık, o güler yüzü... Hepsi birer birer silinip gitmiş.

Fakat böyle umutsuz konuşurken bile umut olmuşluğum çoktur kendime. Her düştüğümde yine kendime tutunup doğrulmuşluğum da. Bazı zamanlar çok acı çekerken en yakınım dediklerim de görsün istedim. Bir kez de onlar kaldırsınlar ayağa. İçimde kopan fırtınaları ben söylemeden anlasınlar istedim. Biliyorum çok güç isteklerdi bunlar. Deneyerek öğrendim...

En çok da kendime nefretim. Tüm pişmanlıklarım, tüm hüzünlerim kendime. İyi bir insan olma yolunda planlar yapıp her defasında yüzüstü bıraktığım her şey için öfkem kendime. Yapamadığım tüm hayallerim için kırgınlığım kendime. Korkularımla yüzleşmediğim için kızgınlığım kendime..